Chrzest Oleńka

Udało się nam upiec dwie pieczenie na jednym ogniu i w drugie święto odbył się chrzest naszego Aleksa (tak go sobie teraz czasem nazywam).

Było nerwowo.
Wiadomo, jak to jest, kiedy wszystko "się" organizuje, kupuje, przygotowuje i załatwia na odległość. Tutaj od razu dziękuję teściom, ciotce Eli, Kasi i Januszowi. Przede wszystkim ogromne dziękuję dla Karoliny "Niewiemskądmasztyleenergii" i Bartkowi "Niepozdrawiamcię" za załatwienie formalności, a także mega ogromną pomoc w przygotowaniu i ogarnięciu tego wszystkiego, podczas gdy ja spędzałam czas z mlekopijcą. Wspaniała organizacja ! Całe szczęście, że mieliśmy ogromną pomoc i wszystko poszło śpiewająco, jedzenie była znakomite, goście, myślę, że zadowoleni i nie musiałam wiary ciągać ponad 300 km na tą uroczystość :)). No i jeszcze ważna persona, która robiła nam te piękne focie - Wiktorze, dziękujemy serdecznie za Twoje usługi :)) Całuję i ściskam Was mocno !!!

A co do samego chrztu, to wiadomo, że nerwy i tak dalej, ale myśl przodująca, kotłująca się w mojej głowie i najgorszy scenariusz, o jakim pomyślałam, to płacz Oleńka w kościele, gdzie w tak małym pomieszczeniu i małej miejscowości i w drugie święto było po prostu tyle ludu, że to jest nie do opisania. Sama komunia święta miałam wrażenie, że trwała pół godziny.
Niestety zły sen się spełnił...i niestety w pierwszej połowie mszy płakało dziecko nr 1, a w drugiej połowie dziecko nr 2, czyli nasze... Płakało tak mocno, że ... musiałam mu dać cyca w kościele, przed samą komunią, bo nie było szans na ciszę i spokój i mimo, że siedzieliśmy w pierwszej ławce, autentycznie, nie słyszałamm, co ksiądz mówi do mikrofonu !! Żeby było ciekawiej w momencie, kiedy karmiłam ksiądz powiedział, że zaczniemy komunię świętą i pierwsi mają przyjść ... rodzice, potem chrzestni. Great ! Szybkie chowanie cyca pod płaszcz, rozpięta koszula do połowy, dobrze, że miałam spory szal, dzięki któremu się nie musiałam siłować ze wszystkim. Daliśmy radę :)

 I na koniec kultowa focia - dużo nie gotowałam, ale miałam przygotować moje sławetne klopsiki z pieczarkami i oczywiście, co? Jajco ! Sfajczyłam je ! Tak to jest jak się gotuje nie w swojej kuchni i nie na swojej patelni ! Szwagiereczki jakoś tak za szybko piekła he he. Buźka !

(P.S. Matko ! jaki mam brzucho jeszcze ! Brzuszki od dzisiaj obowiązkowo po 50 dziennie na początek !!!!)