8 tygodni

No i już minęło 8 tygodni....
Kiedy to się stało? Dlaczego czas tak szybko leci?
Starasz się czerpać z każdej chwili jak najwięcej, nacieszyć oczy, naprzytulać, nawyściskać, kochać maksymalnie, nie poddawać się, nawet, gdy już zmęczenie jest przerażające, a czas i tak nieubłaganie biegnie i nie zatrzymasz go, choćbyś nie wiem jak bardzo chciała...
Za chwilę dobijemy już do 2 miesięcy. Co tu dużo mówić - zmienia się po prostu z dnia na dzień. Jakoś 1,5 tygodnia temu nastąpił  niesamowity przełom i kontakt był juz kompletnie inny. Oleniek nauczył się skupić wzrok na twarzy, rozpoznaje mimikę, odpowiada uśmiechem. Jego rączki i nóżki non stop pracują, cały czas "biegnie", "macha", chwyta i puszcza, kręci stópkami podczas karmienia - jest po prostu słodki ! Pojawiły się pierwsze "gugowe słowa", jest i "aaaa" i "a-gu" i "guuuuu".  Są okrzyki, ale to bardziej mimowolnie niż świadomie. Prostuje juz prawie całkiem nóżki, potrafi sam się przewrócić z boku na plecki na przykład w nocy. Trzymany krótko, pionowo pewnie trzyma główkę, choć zdarza się jeszcze stuknąć noskiem w czyjeś ramię. Poznaje pomieszczenia w mieszkaniu, wie już doskonale, że w kołysce na dole będzie nad nim kwiatek, który uwielbia, a w łózeczku na górze jest karuzelka od cioci Agnieszki :), którą uwielbia, a na łóżku rodziców może obserwować sufit i okna i rolety pomarańczowe, które uwielbia ! Na spacerach już nie tylko śpi, ale także obserwuje drzewa, latarnie, wszystko co jest w zasięgu wzroku, wie już doskonale kiedy jest pora spaceru i czeka na nią niecierpliwie :) Wszystko się ładnie stabilizuje i można już trochę przewidzieć, jaki będzie dalszy scenariusz z Oleńkiem w ciągu dnia i nocy :)

Co tu dużo gadać - jest wspaniały, cudny, wyjątkowy !!!

Pozdrawiamy !!!